Ik begon met de training bij Kuen Sabumnim toen ik 8 jaar was. Eerst in Amsterdam en daarna in Almere. Op mijn 15e heb ik mijn zwarte band gehaald. Als ik nu op terugkijk hoe ik ben ontwikkeld als mens merk ik dat trainingen een hele grote rol heeft gespeeld in mijn karaktervorming. Ik was verlegen en voorzichtig. Echter, keer op keer kreeg ik een duwtje in de rug van Grootmeester om moeilijke oefeningen te blijven proberen. Als ik het gevoel had dat ik een intensieve sparringsoefening niet ging volhouden, hoorde ik de volgende credo van de grootmeester: “I can do! Why not ?”. Dit hele leerproces van vallen en opstaan ben ik gaan toepassen op mijn studie van toen en nu op mijn werk op school.  Nu maak ik er een sport van om te genieten van ‘moeilijke’ en ‘uitdagende’ dingen in mijn leven. Op gegeven moment kom je tot besef dat je nooit klaar bent om te leren. Dat is het mooie van groeien. Altijd proberen nog een stukje beter te willen doen.